VARKENSNEK

VARKENSNEK

We lopen in de gezellige binnenstad van Lecce op zoek naar een restaurant.

We worden aangesproken door een gastvrouw van een restaurant en ze wijst ons op de dagmenu op het bord voor het restaurant.

Sorry zegt ze mijn Engels is niet zo goed, maar het dagmenu is pork ( varken ) en vervolgens wijst ze naar haar nek, dus wij zeggen in koor nek, ja nek zegt ze, dus varkensnek staat op het menu. Vast en zeker een lokale lekkernij in Salento.

Er is nog niet direct een tafeltje vrij, dus we beloven later terug te komen. Als we ons bij het restaurant melden, worden we hartelijk ontvangen door de gastvrouw. We krijgen een menu in handen, daar kijken we amper in, want we besluiten het dagmenu te nemen. Met de varkensnek dus.

Na veel handen en voetenwerk komen we er achter dat het eerste gerecht van het dagmenu een broodje naar keuze is. We krijgen een hele lijst te zien, met wat er al niet op dat broodje kan.

Als de broodjes geserveerd worden zien we meteen dat het een vrij groot voorgerecht is. We krijgen twee broodjes, ruim belegd. Dat komt mij goed uit, want ik heb inmiddels trek gekregen. Mijn disgenoten eten de helft op, want we krijgen immers nog de varkensnek.

De gastvrouw van het restaurant kijkt wat beteuterd naar de kliekjes op hun bord. Mijn disgenoten gebaren dat ze al een beetje vol zijn en straks krijgen ze ook nog de varkensnek. Na enige tijd worden de borden dan toch afgeruimd.

Even later krijgen we Italiaanse cake geserveerd, met de vraag of we er koffie of thee bij willen. Vreemd, eerst de cake en dan de varkensnek.

Na een kwartiertje krijgen we de koffie en thee geserveerd en dringt het langzaam tot ons door dat we helemaal geen varkensnek krijgen. We hadden achteraf het dagmenu moeten kiezen. Het broodje was het hoofdmenu, geen wonder dat ze het gek vond dat we het niet helemaal op aten.

Na de koffie en de cake rekenen we af, teleurgesteld om het missen van de varkensnek.